Conferenties
15-04-05 Doorbraken/Denkbeelden - debat I
Laag Nederland is als het ware een intermediair tussen het vaste land van Europa en de Noordzee. Het krachtenspel tussen land en water is afleesbaar aan de elastische beweging die de kustlijn van Nederland in het verleden gemaakt heeft. Nu is dit een harde 'grens' geworden en moet de dijk de veiligheid waarborgen. Of zijn er alternatieven? Kan een overstroming ontworpen worden? Over eilanden voor de kust, stuifdijken en slufters, calamiteitenpolders en groene rivieren.
Tussen doem en droom
Ontwerpen met water in het Hollandse stadslandschap
In het boek 'Atlas Dutch Water Cities' wordt het verband gelegd tussen de ontwikkeling van stedelijke landschappen en waterhuishouding. De lage landen aan de Noordzee behoren tot de dichtst verstedelijkte gebieden van de wereld en worden nu geconfronteerd met nieuwe waterproblemen. Rondom deze nieuwe opgaven is veel discussie. Aan de ene kant is er bijvoorbeeld een krachtig door angst gevoed pleidooi voor het temmen van de elementen. Dit kan leiden tot nieuwe monumenten zoals de Deltawerken, de Afsluitdijk en de grote droogmakerijen. Ontwerpende ingenieurs als Stevin, Leeghwater en Lely hebben in het verleden een heldenrol gespeeld in deze benadering. Aan de andere kant wordt betoogd dat angst een slechte raadgever is. Absolute veiligheid bestaat niet. Nieuwe Deltaplannen zouden om onmogelijke investeringen vragen en bovendien een schijngevoel van zekerheid scheppen. Het alternatief is het ‘ontwerpen van de overstroming’. Zijn daar realiseerbare ruimtelijke scenario’s voor?
|
|
/
