Conferenties
Natte voeten/Droge dromen - debat II
Hollandse steden zijn als hydrologische bouwwerken zó ontworpen dat het regen- en grondwater wordt gereguleerd en dat droge voeten gegarandeerd zijn. De combinatie tussen verstedelijking, verstening, bodemdaling en het toenemen van extreme neerslag brengt deze hydrologische bouwwerken uit balans. Kan er méér blauw op straat komen? Kan de openbare ruimte uit water bestaan? Over drijvend wonen, makelaarswater, wild wonen aan rustig water en bouwrijp maken.
Tussen doem en droom
Ontwerpen met water in het Hollandse stadslandschap
In het boek ‘Atlas Dutch Water Cities´ wordt het verband gelegd tussen de ontwikkeling van stedelijke landschappen en waterhuishouding. De lage landen aan de Noordzee behoren tot de dichtst verstedelijkte gebieden van de wereld en worden nu geconfronteerd met nieuwe waterproblemen.
Rondom deze nieuwe opgaven is veel discussie. Aan de ene kant is er bijvoorbeeld een krachtig door angst gevoed pleidooi voor het temmen van de elementen. Dit kan leiden tot nieuwe monumenten zoals de Deltawerken, de Afsluitdijk en de grote droogmakerijen. Ontwerpende ingenieurs als Stevin, Leeghwater en Lely hebben in het verleden een heldenrol gespeeld in deze benadering. Aan de andere kant wordt betoogd dat angst een slechte raadgever is. Absolute veiligheid bestaat niet. Nieuwe Deltaplannen zouden om onmogelijke investeringen vragen en bovendien een schijngevoel van zekerheid scheppen. Het alternatief is het ‘ontwerpen van de overstroming’. Zijn daar realiseerbare ruimtelijke scenario’s voor?
|
|
/
